طبق گفته‌ی دکتر سوزان کراوس، روان‌شناس، احتمال این وجود دارد که شما و طرف مقابل‌تان تناسبی باهم نداشته باشید. بورلی دی‌ فلکسینگتون، نویسنده و مشاور هم بر این باور است که سبک‌های رفتاری متفاوت ما باعث اختلاف‌مان می‌شود. برخی از افراد سلطه‌جو هستند و برخی رام و مطیع. برخی خوش بینی را چاشنی زندگی‌شان کرده‌اند و برخی خود را واقع‌گرا می‌دانند. هامسترا و همکاران او تحقیقی را با عنوان تناسب تنظیمی انجام داده‌اند که به این معنی است: ما برای انجام کارهایی که آنها را دوست داریم، تلاش بیشتری انجام می‌دهیم. احتمال این وجود دارد که دوست نداشته باشید با آدم‌هایی که از آنها خوش‌تان نمی‌آید تعامل داشته باشید و بنابراین برای بهبود رابطه با آنها تلاشی از خود نشان نمی‌دهید. به‌مرور زمان، این فقدان تلاش به اهانت ختم خواهد شد.

حتی اگر فردی که از او خوش‌تان نمی‌آید سعی در تخریب‌تان داشته باشد، اگر عصبانی شوید به‌ضرر خودتان تمام می‌شود، چراکه خشونت و دادوفریاد وجهه‌ی شما را تخریب می‌کند. پس خونسردی خود را حفظ کنید و بگذارید خیال کند او درست می‌گوید.

اگر در تاکسی یا مترو کسی عمدا به شما فشار می‌آورد، با خود بگویید که کار اشتباهی انجام می‌دهد و اصلا با او وارد بحث نشوید. فقط نگاهش کنید و سر تکان بدهید تا شاید متوجه شود که چه کار اشتباهی می‌کند.

به‌گفته‌ی پتل به همه‌ی افرادی که با آنها برخورد می‌کنید، در یک سطح احترام بگذارید. این به این معنی نیست که در مقابل فردی که با او موافق نیستید، تسلیم می‌شوید و هر چه او می‌گوید بدون چون‌وچرا قبول می‌کنید، بلکه راز مطلب این است که با این برخورد فرد متمدن و مبادی آدابی خواهید بود. بدین‌ترتیب، می‌توانید روی اصول و مواضع خود محکم بایستید و درعین‌حال به فرد مقابل هم حمله نکنید و درنهایت دست بالا را داشته باشید.

اگر به فضا نیاز دارید، بسیار عالی است. شما کاملا حق دارید که حدومرز تعامل با افراد را تعیین کنید. مثلا، در پارک نشسته‌اید و از هوای مطبوع بهاری لذت می‌برید که فردی روی نیمکت کناری‌تان می‌نشیند و شروع‌ به سیگارکشیدن می‌کند. آیا کل عصر خود را در آنجا می‌گذرانید و دود سیگار او را وارد ریه‌هایتان می‌کنید؟ مسلما خیر. فضا را از آن خود کنید.

هرقدر مشخص‌تر حرف بزنید، امکان بیشتری وجود دارد که طرف مقابل منظورتان را بهتر درک کند و شما فرصت بهتری در اختیار او گذاشته‌اید تا از زاویه‌ی دید شما به قضیه نگاه کند.

کراوس می‌گوید که برای مواجهه با فرد مقابل بهتر است از یک فرد بی‌طرف به‌عنوان واسطه استفاده کنید. ممکن است در آخر حتی با طرف مقابل دوست شوید و ارتباط مؤثر و بهتری برقرار کنید. به‌گفته‌ی پتل، اگر چگونگی رفتار با کسانی را که از آنها چندان هم خوش‌مان نمی‌آید، بیاموزیم، تجربه‌ی رضایتمندانه‌ای نصیب‌مان خواهد شد و به خودمان ثابت خواهیم کرد که می‌توانیم بر موانع زندگی فائق بیاییم.

پتل می‌گوید بهترین راه برای یافتن پاسخ این پرسش این است که بررسی کنید و ببینید آیا مسئله‌ی موردنظر همیشگی است یا اتفاقی به‌وجود آمده است؟ آیا به‌مرور زمان از بین می‌رود یا بدتر می‌شود؟ اگر بدتر می‌شود بهتر است انرژی خود را برای حل هرچه زودتر آن صرف کنید. اما اگر اتفاقی به‌وجود آمده و همیشگی نیست، به‌احتمال زیاد خودبه‌خود از بین خواهد رفت.

اگر دارند به شما زور می‌گویند و به‌اصطلاح قلدری می‌کنند رُک به آنها بگویید. اگر انتظار دارند به آنها احترام بگذارند باید بدانند که برای دریافت احترام باید به شما هم احترام بگذارند. دکتر بریت بروگارد، روان‌شناس، می‌گوید که غیبت، زورگویی و قلدری در محل کار روشی برای ابراز قدرت و سلطه‌جویی بر دیگران است. (در چنین مواردی برای اینکه حق‌تان پایمال نشود، بهتر است با روش های مقابله با افراد زورگو آشنا باشید.)

اگر می‌خواهید فردی با شما موافقت کند، ترفندهای روان‌شناختی خاصی وجود دارند که می‌توانید از آنها استفاده کنید. تحقیقات نشان داده‌اند که هنگام بیان مخالفت خود با فرد مقابل باید سریع‌تر از حدمعمول سخن بگویید تا او وقت کمی برای پردازش گفته‌هایتان داشته باشد. اما اگر می‌خواهید موافقت خود را به کسی اعلام کنید با او آهسته سخن بگویید تا پیام‌تان را به‌خوبی دریافت کند.

شما می‌توانید بر احساسات خود تسلط داشته باشید، بنابراین سعی کنید از مقایسه‌ی خود با دیگران خودداری کنید. درعوض، تمام دستاوردهای خود را به خودتان یادآوری کنید و نگذارید دیگران، فقط به این خاطر که بخشی از روزتان را تیره‌و‌تار کرده‌اند تا ابد بر شما سلطه پیدا کنند.