البته میزان کورکومین موجود در زردچوبه کم است و تنها ۳٪ از وزن زردچوبه را به خود اختصاص می‌دهد. در بیشتر مطالعات انجام‌گرفته بر روی زردچوبه، از مکمل کورکومین به مقدار یک گرم در روز استفاده شده است. دریافت این مقدار کورکومین با مصرف عادی زردچوبه بسیار سخت است، بنابراین برای بهره‌مندی از تمام خواص زردچوبه می‌توان از مکمل‌های آن نیز استفاده کرد که محتوی مقدار بالایی کورکومین هستند.

متأسفانه جذب زردچوبه توسط جریان خون بسیار ضعیف است. برای بهره‌گیری هرچه بیشتر از خواص زردچوبه و افزایش جذب آن، بهتر است آن را با فلفل سیاه مصرف کنید. فلفل سیاه محتوی پیپرین است و می‌تواند جذب زردچوبه را تا ۲۰۰۰٪ افزایش بدهد.

التهابات مزمن منجر به بروز بیماری‌های خطرناکی از جمله بیماری‌های قلبی، سرطان، نشانگان سوخت‌وسازی (سندروم متابولیک)، آلزایمر و بیماری‌های دژنراتیو (تباهی) می‌شوند. هر ماده‌ای که با التهابات مبارزه کند، می‌تواند در پیشگیری از این بیماری‌ها مؤثر باشد. زردچوبه یکی از موادی است که در درمان التهاب بسیار مؤثر است و از این لحاظ با بسیاری از داروهای ضدالتهاب برابری می‌کند.

زردچوبه در سطح مولکولی با التهابات مبارزه می‌کند. مولکول NF-kB می‌تواند با رفتن به داخل سلول، ژن‌های مسئول التهابات را فعال کند و نقش مهمی در بروز بسیاری از بیماری‌های مزمن داشته باشد. کورکومین می‌تواند مانع از این فعالیت مولکول NF-kB شود. چون مبحث التهابات بسیار پیچیده است، وارد جزئیات بیشتر نمی‌شویم.

در برخی مطالعات، قدرت کورکومین با داروهای ضدالتهابِ شناخته‌شده‌‌ای که در بازار وجود دارند، برابری می‌کرد ولی عوارض جانبی این داروها را نداشت.

آنتی‌اکسیدان‌ها به‌خاطر دفاع از بدن در مقابل آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد، اهمیت چشمگیری دارند. کورکومین به‌واسطه‌ی ساختار شیمیایی خود می‌تواند رادیکال‌های آزاد را در بدن خنثی کند. علاوه بر این، کورکومین فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی را در بدن افزایش می‌دهد بنابراین کورکومین به دو روش با رادیکال‌های آزاد مبارزه می‌کند:

بسیاری از اختلالات مغز مانند افسردگی و آلزایمر، ناشی از کاهش میزان BDNF است. کورکومین می‌تواند میزان BDNF را در مغز افزایش بدهد و درنتیجه بسیاری از بیماری‌های مغزی و اختلالات ناشی از افزایش سن را متوقف کند یا به تأخیر بیندازد. همچنین این امکان وجود دارد که کورکومین با افزایش BDNF بتواند موجب تقویت حافظه و باهوش‌تر شدن‌تان شود. البته تأیید قطعی این موضوع نیازمند انجام آزمایش‌هایی بر روی انسان است.

مطالعات آزمایشگاهی صورت‌گرفته بر روی حیوانات نشان می‌دهد که کورکومین می‌تواند رشد سلول‌های سرطانی را کاهش بدهد و مانع از رشد تومورها شود.

با اینکه مصرف مقدار زیاد کورکومین (به همراه ماده‌ای برای افزایش جذب مانند فلفل سیاه) برای درمان سرطان انسان‌ها به‌درستی مورد آزمایش قرار نگرفته است، ولی برخی شواهد نشان می‌دهند که مصرف کورکومین می‌تواند از بروز برخی سرطان‌ها به‌خصوص سرطان‌های دستگاه گوارشی (مانند سرطان روده‌ بزرگ) در مراحل اولیه پیشگیری کند. نتیجه‌ی مطالعه‌ای در این زمینه، نشان از تأثیر کورکومین در کاهش ضایعات روده‌ی بزرگ دارد.

شاید روزی از کورکومین به‌طور گسترده‌ای برای درمان سرطان استفاده شود. در حال حاضر نمی‌توان در این زمینه با قاطعیت اظهارنظر کرد ولی نتایج مطالعات بسیار دلگرم‌کننده است.

بیماری‌های نورودژنراتیو به بیماری‌هایی گفته می‌شود که به‌صورت پیش‌رونده موجب اختلال در عملکرد سلول‌های عصبی می‌شوند و با افزایش سن، بیشتر شیوع می‌یابند. آلزایمر عامل اصلی بروز زوال عقل و شایع‌ترین بیماری نورودژنراتیو است. متأسفانه بیماری آلزایمر هنوز درمان قطعی ندارد بنابراین پیشگیری از آن اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند. کورکومین توانایی عبور از سد خونی مغزی را داراست و می‌تواند تأثیرات مثبتی در مغز بر جای بگذارد.

التهابات و آسیب‌های اکسیداتیو نیز در بروز بیماری آلزایمر مؤثرند. همان‌طور که اشاره کردیم، کورکومین بر هردوی این عوامل تأثیر می‌گذارد و درنتیجه از بروز آلزایمر جلوگیری می‌کند.

تشکیل نوعی پروتئین پیچیده به نام پلاک‌های آمیلوئیدی نقش مهمی در بروز آلزایمر دارد. براساس تحقیقات انجام‌گرفته، کورکومین موجود در زردچوبه می‌تواند این پلاک‌ها را از بین ببرد. با این وجود،‌ تأثیرات کورکومین بر آلزایمر نیازمند مطالعات بیشتری است.

امروزه آرتریت به یک مشکل عمده در دنیای مدرن تبدیل شده است. انواع مختلفی از آرتریت وجود دارد اما بیشتر آنها با ورم مفاصل همراه هستند. کورکومین با خواص ضدالتهابی‌اش می‌تواند به بهبود آرتریت کمک کند.

در مطالعه‌ای بر روی بیماران مبتلا به رماتیسم مفصلی، تأثیر کورکومین حتی از داروهای ضدالتهاب نیز بیشتر بود. بسیاری از مطالعات دیگر نیز از تأثیرات مثبت کورکومین بر کاهش علائم ورم مفصل حکایت دارند.

همچنین افسردگی می‌تواند ناشی از کاهش سطح فاکتور نورون‌زایی مشتق‌شده از مغز (BDNF) و کوچک شدن اسبک مغز (هیپوکمپوس) باشد. هیپوکمپوس بخشی از مغز است که مسئول یادگیری و حافظه است. کورکومین با افزایش سطح BDNF می‌تواند در درمان افسردگی مؤثر باشد.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کورکومین می‌تواند پیام‌رسان‌های مغزی مانند دوپامین و سروتونین را افزایش بدهد.