شاید شما هم در روزهای آغازین پس از به‌دنیاآمدن فرزندتان دچار این احساس شده باشید: «چرا تحمل همسرم این‌قدر سخت شده است؟ چرا احسا‌س بینِ ما، دیگر مثل روزهای سابق نیست؟»

بیشتر آدم‌ها در این دوران متوجه حساسیت‌های همسرشان و فشاری که روی اوست، نمی‌شوند. مثلا شاید حواس‌تان نباشد که وقتی همسرتان پیش از خوابیدن در کنار نوزاد، اطرافش را پر از بالش می‌کند یعنی نگران این است که اتفاقی برای نوزادتان بیفتد. شاید متوجه نباشید که تغییر عادت‌هایتان چقدر برای همسرتان آزاردهنده است؛ مثلا اینکه دیگر به لکه‌های روی لباس‌تان اهمیت نمی‌دهید و به خودتان نمی‌رسید برایش ناخوشایند است.

گذر از دنیای دونفره‌ به زندگی سه‌نفره هیجان‌انگیز، روح‌افزا و شگفت‌انگیز است؛ هم‌زمان طاقت‌فرسا، اعصاب‌خردکن و با نگرانی‌های گوناگون همراه است. این ترکیب ممکن است بر رابطه‌ی زناشویی‌تان تأثیر منفی داشته باشد

خبر بد اینکه حفظ رابطه‌ی زناشویی‌تان پس از بچه‌دار شدن به زمان و انرژی زیادی نیاز دارد؛ چیزی که در این دوره همیشه کم می‌آورید.

اما خبر خوب اینکه گذر از مشکلات و سختی‌های این دوره با کمی تلاش ممکن می‌شود و تلاش‌تان بی‌تردید به بار خواهد نشست.

در ادامه به این می‌پردازیم که چرا گذر از این دوره دشوار است و راهکارهایی به شما ارائه می‌کنیم.

انجام پایاپای کارهای خانه ممکن است برای مدتی اثرگذار باشد، اما حساب‌کشی و غر زدن‌های پیوسته که «من فلان کار رو کردم، تو چرا به فلان کار نرسیدی…» در درازمدت دل‌خوری‌ها و تنش را بیشتر می‌کند. راه‌حل خوب این است که وظایف هر کس را مشخص کنید و فهرست کارها را در مکان مشخصی جلوی چشم قرار دهید. بهتر است وظایف زن و شوهر هر هفته جابه‌جا شوند.

اگر به گمان‌تان نیمی از کارهای خانه را شما انجام می‌دهید، خُب همسرتان هم نیم دیگر کارها را انجام می‌دهد. اما اگر به‌نظرتان بیشتر بار بر دوش شماست، به‌گفته‌ی دکتر «کارول اومل لیندکوئیست» (Carol Ummel Lindquist)‌ باید سرراست خواسته‌تان را مطرح کنید. زن‌ها معمولا گمان می‌کنند همین‌ که بگویند چه کارهایی باید انجام شود، کافی‌ست که طرف مقابل داوطلبانه کارها را انجام دهد، اما مردها به درخواست مستقیم واکنش بهتری نشان می‌دهند.

تشکر کردن از مردها را فراموش نکنید. شاید نامنصفانه به‌نظر برسد، چون معمولا کسی از خانم‌ها به‌خاطر انجام کارهای خانه تشکر نمی‌کند، اما تشکر کردن باعث می‌شود مردها درخواست‌های بعدی‌تان را مشتاقانه‌تر بپذیرند. به‌علاوه خوش‌رویی و لطافت فشارها را کم می‌کند.

شاید روش هر یک از شما مقابل دیگری قرار بگیرد. مثلا درحالی‌که شما به رفتاری مانند کوبیدن قاشق روی میز واکنشی آرام نشان می‌دهید، همسرتان خیلی قاطع به کودک می‌گوید «نه». گاهی زن و شوهرها متوجه می‌شوند در زمینه‌ی تربیت فرزندشان تقریبا در هیچ موردی تفاهم ندارند!

«تینا» از اینکه همسرش اجازه می‌دهد کودک‌شان هر جا که می‌خواهد بازی کند، دل خوشی ندارد. «هرجایی بچه‌مون مشغول بازی باشه، اون هم می‌شینه و مشغول می‌شه. می‌ذاره بچه هر وقت و هر جا که خواست بخوابه. گاهی وقتی می‌آم خونه می‌بینم بچه میون کلی اسباب‌بازی توی اتاق نشیمن خوابیده، اونم وقت شام!»

تینا می‌خواست مکان معینی برای بازی کردن تعیین کند تا اسباب‌بازی‌ها در همه‌‌جای خانه پخش‌وپلا نباشند، به کودک‌شان یاد بدهد هر چیزی بعد از استفاده باید سر جایش قرار بگیرد، همچنین عادت خواب کودک‌شان را اصلاح کند. این تفاوت نظر باعث شده بود، او و شوهرش بیشتر وقت‌ها درحال بگومگو باشند.

تصمیمی که به آنها کمک کرد، این بود که هر کس با پیامدهای روش تربیتی خودش کنار بیاید. وقتی همسر تینا مجبور شد شب‌ها بیدار بماند چون کودک‌شان حوالی‌ صبح به‌‌خواب می‌رفت، به این نتیجه رسید زمان‌بندی و عادت خوابیدن در زمان‌های مشخص ایده‌ی بدی نیست. در مقابل تینا متوجه شد وقتی کودک در اتاقش بازی می‌کند، هنگام انجام برخی کارهای خانه نمی‌تواند مراقب او باشد. بنابراین به این نتیجه رسید گاهی برای اینکه هم به کارهای خانه برسد و هم خیالش راحت باشد، بهتر است کودکش جلوی چشمش باشد.

درباره‌ی مسائل دیگر هم می‌توانید به‌توافق برسید. در موارد ویژه، مانند زمان افزودن خوراکی‌های دیگر به‌جز شیر به برنامه‌ی غذایی کودک با پزشک کودکان مشورت کنید. نظرات مختلف را مطالعه کنید و با توجه به شرایط‌تان تصمیم بگیرید کدام روش برای‌تان مناسب است. شاید با وجود همه‌ی سختی‌هایش، روش خاصی برای شما و البته کودک‌تان مناسب باشد. از سختی‌ها نترسید. شاید برنامه‌ریزی و تغییر عادت خواب کودک بهترین روش برای شما باشد، بنابراین گریه‌های کودک دل‌بندتان را تحمل کنید و کاری کنید تا یاد بگیرد بدون لالایی و بغل‌کردن بخوابد.

البته که شما عاشق یکدیگر هستید، فقط حال‌و‌حوصله‌ی این کارها را ندارید. به‌گفته‌ی دکتر لیندکوئیست گام نخست این است که حال‌وحوصله‌اش را پیدا کنید. بهترین راه‌حل این است که برای رابطه‌ی جنسی‌تان نقشه بکشید؛ انگار می‌خواهید قراری عاشقانه داشته باشید. شاید به‌نظرتان برنامه‌ریزی برای این کار خنده‌دار باشد، اما مگر در بار نخست طرح و نقشه نداشتید؟! درباره‌ی مکان، محیط و زمانش فکر نکردید و سعی نکردید همه‌چیز عالی باشد؟

اینکه الان چندوقتی از ازدواج‌تان گذشته دلیل نمی‌شود نتوانید شبی به‌یادماندنی داشته‌باشید؛ کسی را برای مراقبت از بچه پیدا کنید، به ظاهرتان برسید و کمی دلبری کنید.

پدرومادرهای باتجربه برای افزایش دفعات رابطه‌ی جنسی توصیه می‌کنند که مطمئن شوید شب‌ها اثری از بچه و خرده‌ریزهایش در اتاق خواب‌تان نیست؛ فرو رفتن عروسک خرسی در تن‌تان و آوازه‌خوانی‌اش کافی‌ست که حال‌و‌هوایتان عوض شود و اشتیاق‌تان را برای ادامه‌‌ی ماجرا ازدست بدهید.

راه‌حل این مشکل دو بخش دارد. به‌گفته‌ی دکتر لیندکوئیست نخست باید با هم و به‌طور مشترک برنامه‌ریزی و زمان‌بندی کنید. در کنار قرارهایتان، زمان‌هایی را به «جلسه‌ها» اختصاص دهید. در این جلسه‌ها، درباره‌ی کارهای خانه و مسائل مربوط به بچه مانند وقت دکترش یا خرید روروئک بحث و تصمیم‌گیری کنید. این‌گونه قرارهایتان به صحبت درباره‌ی بچه نمی‌گذرد و می‌توانید درباره‌ی چیزهایی که دوست دارید حرف بزنید.

بخش دیگر این است که زمان‌هایی را به‌تنهایی برای خودتان اختصاص دهید. دکتر لیندکوئیست معتقد است نباید به این مسئله دید منفی داشته باشید. این زمان‌ها را مانند هدیه‌ای به خودتان و خانواده‌تان بدانید، چون باعث می‌شود شما با انرژی و روحیه‌ی بیشتری به کنار عزیزان‌تان بازگردید. این برای هر دو نفرتان صدق می‌کند. همان‌طور که شما دوست دارید به دور‌همی‌های ماهانه‌تان برسید، باید با جلسه‌های فوتبال همسرتان هم کنار بیایید. به‌علاوه درخواست کردن از مردها پس از اینکه از وقت‌گذرانی با دوستان یا ورزش کردن برمی‌گردند، ساده‌تر است.

راه‌حل تعیین حدوحدود است. فارغ از اینکه چقدر به شما محبت دارند و در مراقبت از بچه کمک‌تان می‌کنند، «نه گفتن» حق شماست. مهربان و متین اما قاطع باشید: «دنیا خیلی خوش‌شانه که پدربزرگ‌مادربزرگی مثل شما داره ولی الان ما خسته‌ایم و باید استراحت کنیم.»

به‌گفته‌ی دکتر «گیل پترسون» (Gayle Peterson) مشاور خانواده و نویسنده‌ی کتاب «خانواده‌ی سالم» این منطقی است که از همسرتان بخواهید با خانواده‌اش دراین‌باره صحبت کند. پترسون معتقد است پدرها و مادرها ممکن است در مقابل داماد یا عروس‌‌شان احساس تهدید کنند و واکنش بهتری به فرزند خودشان نشان می‌دهند.

استراتژی دیگر این است که در طول هفته زمان‌هایی را که برای‌تان مناسب است مشخص و به‌نوعی به آنها اعلام کنید، در این زمان‌‌ها به دیدار نوه‌شان بیایند. اگر پدرومادرها احساس کنند شما زمان خاصی را به آنها اختصاص می‌دهید کمتر اصرار می‌کنند. همچنین همیشه می‌توانید بدون احساس گناه در جواب دعوت پدر و مادر خودتان یا همسرتان بگویید «باید برنامه‌م رو چک کنم!»

به‌گفته‌ی دکتر پترسون پول و مسائل مالی یکی از مهم‌ترین عناصر نگرانی تازه‌پدرومادرها است. به‌عقیده‌ی او بیشتر آدم‌ها فکر می‌کنند درآمدشان برای بزرگ کردن یک بچه کافی نیست و درنتیجه وحشت می‌کنند. همچنین کسانی که تازه بچه‌دار شده‌اند، معمولا به‌تازگی خانه‌شان را عوض کرده‌اند یا به فکر خرید خانه‌ای بزرگ‌تر هستند و این‌ها به نگرانی‌شان اضافه می‌شود. اما کسی اعصاب‌خردی‌های مالی‌اش را سر بچه‌اش خالی نمی‌کند؛ بنابراین همسرتان را هدف می‌گیرید. پترسون توصیه می‌کند زن و شوهرها گامی به عقب بردارند و روراست درباره‌ی آنچه برای خودشان و برای خانواده‌شان می‌خواهند صحبت کنند.

معمولا یکی از طرفین دوست دارد یک سالی خانه بماند و کار نکند، اما نگرانی‌های مالی کار را دشوار می‌کند. باید بدانید راه‌های مختلفی برای رفع مشکلات مالی وجود دارد. ایده‌ای سودمند این است، درحالی‌که هر دو کار می‌کنید و درآمد دارید، برای ۶ ماه تنها با درآمد یک نفرتان زندگی کنید. حسابی جداگانه برای پس‌اندازتان درنظر بگیرید. در این مدت یاد می‌گیرید چطور با درآمد کمتر زندگی کنید. همچنین پس‌انداز خوبی برای رخدادهای غیرمنتظره در دوره‌‌ی پس از ترک شغل‌ خواهید داشت. این را هم بدانید که حتی اگر هر دو نفرتان هم کار کنید، کمتر پیش می‌آید پدر و مادرها در ماه‌های نخست پس از تولد فرزندشان احساس امنیت مالی داشته باشند.

به‌هرحال باید برخی واقعیت‌ها را دررابطه با وضعیت مالی‌تان درنظر بگیرید و بر این اساس تصمیم‌ بگیرید: خانه‌ی بزرگ‌تر یا مدرسه‌ی بهتر؟ آخر هفته‌ای در آپارتمان آشنایتان در شمال یا اقامت در هتلی شیک در کیش؟ هر تصمیمی می‌گیرید باید با هم بگیرید. حواس‌تان باشد زیادی خسیس‌بازی درنیاورید؛ بچه مهم است، اما لذت‌ و تفریح خودتان هم اهمیت دارد.