نداها و احساسات درونی ما یعنی آنچه با خود در درون نجوا می‌کنیم، تأثیر فوق‌العاده‌ای بر مسیر زندگی‌مان دارند. نجواهای درونی ما می‌توانند به نردبان موفقیت‌ها بدل شوند یا مانعی بزرگ برای رسیدن به آرزوها باشند. اگر پیوسته با خود بگویید که ناتوان هستید یا از درون خود را تضعیف کنید، نتیجه‌ای که عایدتان می‌شود چیزی جز ضعف و شکست نخواهد بود. اما راه‌هایی وجود دارد که شما را از خودانتقادی مخرب نجات می‌دهد. با ما همراه باشید:

مطلب مرتبط: ده عادت وحشتناکی که خوشبختی شما را از بین می‌برد

ما آن‌قدر با صداها و نداهای درونی‌مان خو گرفته‌ایم که کمتر به یاد می‌آوریم چه پیام‌هایی برای خود می‌فرستیم. پس سعی کنید به دقت افکار خود را بررسی کنید. با توجه به افکارتان درخواهید یافت که از درون چه برخوردی با خود دارید و چه صفاتی را به خود نسبت می‌دهید یا در رویارویی با کارهای سخت و چالش‌های زندگی چگونه با خود نجوا می‌کنید.

مطلب مرتبط: سیزده خطای ذهنی‌ که زندگی شما را بر هم می‌زند

درحالی‌که حل مسئله بسیار مفید و مؤثر است، اما ماندن روی اشتباهات و افسوس‌خوردن بسیار غلط و مضر است. اگر بارهاوبارها به اشتباهات‌تان فکر کنید و نتوانید از خطاهایی که انجام داده‌اید، بگذرید، روحیه‌تان ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود. بهترین روش برای گذشتن از اشتباهات، فعال‌شدن و اقدام‌کردن است. یعنی کاری کنید که موقتا حواس‌تان را از افکار منفی موجود در مغرتان منحرف کند. قدم بزنید، با دوست‌تان تلفنی درباره‌ی موضوعی دیگر صحبت کنید یا به سراغ انجام پروژه‌ای نیمه‌کاره بروید. سعی کنید کاری کنید و یکجا ننشینید و به اشتباه آزاردهنده‌تان فکر کنید و نگذارید که مغرتان با سرزنش‌های متداوم خود مانند خوره شما را از درون نابود کند.

افکارتان همیشه درست و واقعی نیستند. درواقع، افکار اغلب اوقات به شکلی اغراق‌آمیز منفی هستند. پس قبل از اینکه افکار خود را باور کنید، باید شواهد موجود را بررسی کنید. یعنی چه؟ اجازه بدهید با مثالی موضوع را روشن‌تر کنیم: ممکن است با خود فکر کنید که سخنرانی و ارائه‌ای را که دارید، خراب خواهید کرد و در انجام آن دچار خجالت و مشکل خواهید بود. در چنین وضعیتی بهتر است لحظه‌ای صبر کنید، قلم و کاغذی فراهم کنید و سعی داشته باشید تا تمام شواهدی را که نشان می‌دهد، کارتان با مشکل روبه‌روست، یادداشت کنید.

وقتی متوجه شده‌اید که افکار منفی‌ شما کاملا درست نیستند، سعی کنید آنها را با عباراتی واقع‌بینانه جایگزین کنید. برای مثال هیچ‌گاه نگویید:‌ «من هیچ‌وقت ارتقای شغلی پیدا نمی‌کنم» درعوض، این جمله را که هم مثبت است و هم واقع‌بینانه، جایگزین آن کنید: «اگر سخت کار کنم و روی توانایی‌های خود سرمایه‌گذاری کنم، ممکن است روزی ارتقای شغلی هم داشته باشم.»

همیشه این احتمال وجود دارد که با افکار خود از یک اشتباه ساده، فاجعه درست کنید. پس باید خیلی خیلی مواظب باشید. واقعیت این است که همیشه سناریوهایی که از اتفاقات ناخوشایند آینده در ذهن می‌نویسیم، به‌وقوع نمی‌پیوندند. سعی کنید میزان ناخوشایندی سناریویی را که در ذهن ساخته‌اید، بررسی کنید. فرض کنید اگر در شغلی پذیرش نشوید، علی‌رغم اینکه این موضوع ناراحت‌کننده است، دنیا به آخر نمی‌رسد. اگر بتوانید اوضاع سخت و شرایط دشوار را مدیریت کنید، اعتمادبه‌نفس‌تان هم افزایش پیدا می‌کند و بسیاری از نگرانی‌ها و ترس‌هایتان غیب خواهند شد.

همدردی با دیگران خیلی ساده‌تر از همدردی با خود است. برای مثال وقتی اشتباهی از شما سر می‌زند، به‌راحتی خود را با عناوینی همچون احمق و … خطاب می‌کنید. حال در نظر بگیرید که همان خطا از دوست‌تان یا یکی از عزیزان‌تان سرزده است، به‌طور قطع چنین چیزی به او نخواهید گفت. وقتی اوضاع سختی را از سر می‌گذرانید یا در موفقیت خود تردید دارید، از خود بپرسید که اگر کس دیگری از عزیزان‌تان دچار این مشکلات می‌شد، چه به او می‌گفتید؟ سپس از همان جملات امیدبخش به خودتان بگویید.

همیشه فاصله‌ای بزرگ میان این ۲ جمله هست: «من برای موفقیت کفایت لازم ندارم» و «همچنان جای رشد و پیشرفت وجود دارد». نواقص و اشتباهات خود را بپذیرید و برای تغییر آنها در آینده متعهد بشوید. شاید کمی غیرمعمول به نظر برسد، اما می‌توان این دو موضوع را باهم پیش برد: ممکن است شما بپذیرید که درباره‌ی سخنرانی پیش‌رویتان در محل کار، کمی مضطرب هستید، اما کماکان به پیشرفت و توسعه‌ی مهارت‌هایتان در این زمینه نیز فکر می‌کنید. خود را بپذیرید با همه نواقص و ایرادهایی که دارید. اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود. ضمن پذیرش خود، تلاش کنید تا به نسخه‌ی بهتری از خود بدل بشوید.

مغزتان این قابلیت را دارد که به بهترین دارایی شما بدل بشود یا اینکه دشمنی خونی و درجه یک باشد که تمام موفقیت‌هایتان را از بین می‌برد. باید مغزتان را درست آموزش بدهید. تمرینات روانی و روحی به شما کمک می‌کنند تا نقد مخرب از خود را کنار بگذارید. با تمریناتی که در بالا مطرح شد، نجواهای درونی سمی و مخرب را به گفت‌وگویی سازنده تبدیل کنید. این گفت‌وگوی سازنده، موتور محرک شما برای رسیدن به اهداف‌تان خواهد بود.